Respectfully Yours

Chapter 9

Lukas.

Nung nakita ko siyang tumawa.Parang feeling ko isang achievement na yun para sa akin.. Seeing her

carelessly laughing, na parang wala siyang pakialam sa mundo. That laughter fills me up, siguro dahil

ngayon lang ako nagkapagpangiti ng babae except for my mom and at the bed of course.

I feel contented when I saw her laugh like that.Kaya ito hindi ko mapigilan na matawa.. dahil

nakakatawa siyang tumawa. Were both laughing at the middle of the road,hindi na namin inalintana

kung pagtinginan man kami..Basta ewan ko pero I'm just fucking happy, na parang kami lang dalawa

ag tao dito.

What is this feeling?

It sounds gay pero ito ang nararamdaman ko ngayon. Pigilan ko man pero I can't help it!

How she laughs, I really really like it walang kaarte arte.. Siguro sa iba matuturn off ako pag ganito, but

this is different, parang mas lalo ko siyang nagugustuhan. I am glad na kahit papaano comfortable na

siya with my presence, everything is so natural. Walang pacute, walang arte How she innocently

laughs. Anikka is so fragile. I should have touch her with care, make her happy always..

"Wuy! Lukas! Huwag mo kong titigan, malulusaw ako."Agad akong natauhan. Napatitig na naman ako

sa kanya. I can't help it eh ang ganda niya kasi, I just realized it last night. Her beauty is just hidden

with her glasses at hindi siya ganoon na palaayos. She does not like put any make-ups in her face.

I guess that will be better, para wala nang magtangka pa sa kanya na manligaw.

It is not bad for me to be possessive, she is my fiancé.

"Feeling mo naman ikaw yung tinititigan ko." Palusot ko, dahil ayokong mailang siya sa akin. Alam

kong napasaya ko siya ngayon, kaya dapat simulan ko nang makipagclose sa kanya...as my wife to

be, right? Pero alam niyo sa totoo lang gusto gusto ko siyang titigan buong magdamag.. I'll make sure

siyempre na di siya malulusaw.

Inirapan na lang niya ako at patuloy sa pagkain ng ice cream. I know she really wanted me in the first

place haha. Sa gwapo kong ito maraming nagkakandarapa. Hay nako stop thinking like that Lukas! Be

nice ok?

But how?

"Let's go! Naiinip na ako dito." Hinatak ko si Anikka papunta sa Ferrari ko pero siya pilit na bumabalik..

Ayaw niya ba umalis?

"Yung kotse kooooo." Oo nga pala, I contacted a towing service para kunin ang sasakyan ni Anikka

doon.

"Dont worry may kukuha diyan ipapaayos ko." Tapos nun tuluyan na siyang nagpahatak sa akin at sa

hindi sa sinasadya ay naihagis ko siya sa passenger's seat.

"Napakagentleman mo!" Ngumisi lang ako sa kanya. I am just making sure, she sits in the right place.

Naisipan ko siyang dalhin sa isang french restaurant kasi nagugutom na ako. Saka dito ako kumain

lagi.. Wala pa naman akong dinadala dito, si Anikka pa lang. Napatingin lang siya sa restaurant at tila

hindi pa siya makapaniwala.

“Kakain tayo diyan.”

“Haven’t you eaten here?” Umiling si Anikka.

“Minsan, sila mama lang ang madalas diyan.” She shrugged.

I touched her waist as we enter.

“Lukas, no need wala naman sila Mama.”

“I don’t mind Anikka.” Agad na tinanggal ni Anikka ang kamay ko mula sa pagkakakapit sa kanya.

“It’s a big deal Lukas.” Inunahan niya ako maglakad hanggang sa makarating kami ng reception area. I

thought were already fine? Do I need to earn her trust to let her touch her, nahalikan ko naman na siya.

"Sir, we dont have any seats."

"Dont have any seats?? It look like their is no one who seats in that chair."

"But sir, that seat is reserved." Fuck! madalas akong kumakain dito, malaki akong magbigay ng tip sa

mga waiters tapos ganito? Mukhang ayaw nila kaming asikasuhin? Gusto ba nila akong mamatay sa

gutom. I will not eat here next time.

"Tama na yan, ang laki na ng butas ng ilong mo Lukas. May alam akong masarap kainan." Agad ako

napatingin sa kanya.

“But Anikka.”

“No buts!” Tapos hinatak ako ni Anikka palabas.

I have no idea in what place where we going to eat. It is just line up of small restaurants. Dito ba niya

ako pakakainin? Very far from the place I bring her, I expect something more, then dito lang niya ako

dadalhin.

"Liko mo diyan.."

"Nandito na tayo!"

Seriously? Dito niya ako balak pakainin? Sa isang kalinderya?? Oh come on.Titiisin ko na lang ang

gutom ko. Baka masira pa ang tiyan ko dito.

"Hoy Lukas huwag kang maarte diyan tara na." I stay still, habang si Anikka, tinanggal na ang seatbelt

niya at handing handa nang umalis. Hinding hindi ako kakain diyan.

“Lukas.” Banta niya at tinignan pa niya ako ng masama. Ok fine! Remember Lukas be nice. Pagbigyan

mo na.. Kahit na labag pa ito sa kalooban ko.

Pumasok kami sa kalinderya na iyon. Hindi ako kumportable sa lugar, ang sikip dahil sa dami ng

kumakain doon at ang ingay. Hindi ko alam kung makakaupo pa kami dito. Kung ganito rin naman sana

nakipagtalo na lang ako sa French restaurant na iyon.

Maya-maya hinatak niya ako dun sa bouffet.. Ano ito hindi ko maintindihan ang pagkain.. may maliit na

intestine tapos color orange..tapos what is this may ulo pa ng chicken.. tapos bilog bilog.. tapos yung

square na color black.. edible ba ang mga ito?

"Malinis ba yan?"

"Oo naman! Kaarte nito! Mas masarap pa yan kaysa sa mga pagkain sa french restaurant na yun." Tsk!

Kapag nafood poison lang ako dito Anikka Fuentes, lagot ka sa akin, buong gabi kitang..

I hate it! I can hear the sound of my stomach, kaninang umaga pa ako walang kain.

"Mr. Lukas Angelo Aragon.. hindi po kayo mafofood poison diyan kaya huwag na maging maarte.."

Aniya habang namimili ng mga kakainin naman. I have no idea how will I eat this. “Ayan, ako na pipili

ng pagkain mo. Sigurado ako na magugustuhan mo ang mga ito, promise.” Tapos hawak na niya yung

mga inorder niyang mga pagkain na hindi mo maintindihan..

"Halika na!" Tapos pumunta na kami sa table. Ang galing niyang sumingit.

"Kuya! 4 na order pa po ng rice tapos 5 po na isaw at addidas."Napakunot ako ng noo, sa Anikka na

nakikita ko ngayon. Di wari tawagin ng maayos ang waiter at hindi yung ganito isisigaw pa niya. Tapos

ang dami niya inorder, nagpadagdag pa! Seriously kakainin namin lahat yun.. Goodluck na lang sa kin.

Humarap siya sa akin..

"Ito sayo lukas.. Isaw tapos betamax.. Tapos sawsawan mo ng suka." Napangiwi ako.. kakainin ko

yan? Hell no!

Tapos siya ito nagsimula ng kumain..She even use her hand to eat. Kung makakain siya akala mo

nauubusan ng pagkain.The heiress of Fuentes group of companies is acting like this?! How disgusting!

She is very far from my expectation.

But I like this though, walang arte. What I see is Anikka without filters. She does not mind at all, kahit

malaking pangalan ang nakabitbit sa kanya. Ni hindi man lang niya ako napansin na hindi ginagalaw

ang pagkain ko.

Dahan dahan akong napatingin dito

I can't take this anymore! Kinuha ko yung sinisabi niyang isaw.. Hay kahit labag sa loob ko kakainin ko

na..Pikit mata kong kinagat yung isaw..

Not bad.. pwede na rin. Agad akong sumubo ng kanin, tapos sinubukan ko yung dugo.

Fine, I am going to eat this.

Anikka

Kanina gusto ko na naman matawa kay Lukas. Grabe yung face niya when he saw the addidas, isaw

and ulo ng manok. Sobrang laughtrip niya, Diring diri! Lalaki pa naman din ito. Mas maarte pa sa

babae. Tapos the way I eat he gave me a look na "you're so disgusting." Bakit ba pakialam niya! Basta

ako kakain. Ganito ako e. I don’t need to impress him naman.

Tapos maya maya nakita kong pikit mata pa niyang kinakain ang isaw. Ang arte grabe! Kakain din

naman.. Baka nga maya maya hanap hanapin niya pa to.

Maya-maya halos mapanganga ako sa kanya. Wala na kong makain, inaagawan pa ako ng isaw,

kulang na lang pati yung nasa plato ko, agawin din niya. Inubos niya pati yung natitira pang tinda ni

manong inubos niya. Malakas din pala siyang kumain huh.

Iyan pala ang ayaw kumain.

Napangiwi ako nang marinig ang malakas niyang dighay. How disgusting it is. The successor of

Aragon Group of companies and one of the famous engineer here in the Philippines burps like that..

Kung malaman kaya ito ng mga babaeng nagkakandarapa sa kanya, maturn off pa sila. Kung narecord

ko ito, this will be a big scandal for him

"What?"

"Inubusan mo ko ng pagkain!"

Nagtataka pa siyang napatingin sa akin. Arte arte pa siya kanina tapos siya pa tong mas maraming

kinain kaysa sa akin.

"Ayaw pala huh?" Ngumisi ako. I am winning this.

"No choice lang ako, because I'm hungry." Napasandal ako sa upuan at humalukipkip at tinaasan siya

ng kilay.

"Talaga lang huh?"

"Talaga lang." Tinapatan niya ako.

Agad akong umiwas ng tingin sa kanya, and called manong. I really hate his gaze, I am not still

comfortable with it.

"How much kuya?"

"10 orders of rice; 100 pesos, 20 orders of isaw; 100 pesos also then 10 orders of betamax; 50 pesos,

a total of 250 pesos."

Nagulat pa siya sa presyo at tila hindi makapaniwala. Grabe naman, hindi ba siya nakakarating sa

ganitong lugar. Boring naman niya, saka hindi ba siya aware na kalinderya exist? Mababatukan ko

talaga siya.

"Do you accept cards here?"

I bursted out! OMG, sa tingin niya ba may cards dito. Kahit si manong ay natawa na rin sa kanya. He

looks so clueless about everything, na parang walang mali to his actions.

"Lukas cash ang bayad dito. Hindi uso ang mga credit cards." Natatawa ko pa rin sabi. I know he is

already pissed at ayaw niya akong patulan. Grabe naman kasi, how come he is not aware to this

things? Or maybe hindi lang siya naexposed to commoner life.

We’ll my parents does not want me going in this place, but I prefer to be ordinary. Mas maganda pag

simpleng buhay lang.

Nakakunot lang ang noo ni Lukas habang nakatingin sa may wallet niya. Maybe he does not have cash

with him. Listo kong kinuha yung pouch.

"Anikka I will pay.” Umiling lang ako sa kanya.This text is © NôvelDrama/.Org.

“It’s fine Lukas.” Napabunsangot siya when I gave a 300 peso bill at manong. What will I do wala

siyang cash. Hay, hindi ko naman ginustong tapakan ang ego or pride niya. In present times,

everything is equal na, girls can pay also bills.

"Halika na Lukas! Ang bagal mo ihatid mo na ako." I hold his hand at hinila palabas ng restaurant.

Hindi pa rin umiimik si Lukas hanggang sa makauwi kami sa bahay. Is he mad of me paying kanina.

Fine! Hindi ko na gagawin sa susunod and why does hindi na lang siya magdala ng cash. Teka, I have

an idea, para naman ngumiti to, I’ll just feed up is ego for now.

"Thank you Lukas, I had a great time with you, for the First time" I tried to smile as genuine as I can.

Napatingin ako sa balloon na hawak ako. Pero, totoo talaga na nag-enjoy ako na kasama siya. How he

efforts for the balloon, it overwhelms me at ang laughtrip na eksena sa kalinderya.

“I am glad Anikka, thanks I enjoy it too my dear.”

Napakunot ang nook o. “My dear ka diyan!” Ibig ko na siyang masapok, dahil ngumisi pa ang

hinayupak.

“Sige na mag-ingat na lang sila sa’yo Lukas.” He smiled and pouted! Sinamaan ko siya ng tingin, para

siyang aso.

“Umuwi ka na, bye!” Bulyaw ko at tumawa-tawa pa ang loko.

……………………………………….

"Sa wakas napangiti na rin kita Anikka."

How many time na paulit ulit pa rin ang sinabi niya sa akin kagabi. Hindi ko akalain na kaya niya pala

akong pangitiin. Talagang nag effort siya to make me smile.. kahit na makipag agawan siya sa balloon

at magkanda hirap hirap sa kakablow ng balloon kahit pumutok pa ang lobo sa mukha niya. Nakita ko

na nag effort siya. Parang hindi totoo diba? Hindi halata sa kanya. Pero ito, napangiti niya talaga ako

kahit sa simpleng bagay na iyon.

I don’t expect that goodness still exist in his heart. I don’t but, I am too overwhelmed by his

actions.